Bijgewerkt: 30-10-2025 • Leestijd: 6 min

Maakt Barça's hoge verdediging hen echt kwetsbaarder?

Het Barça van Hansi Flick kreeg het afgelopen seizoen vaak kritiek vanwege zijn opvallende aanpak zonder bal en de hoge verdedigingslijn, die volgens velen een zwakke plek vormt. Maar is de Catalaanse club daarmee echt het kwetsbaarst? Wil je meer journalistieke content lezen van experts van onder andere L’Équipe en The Athletic? Dat doe je natuurlijk op Club BetCity. 🧠

Allereerst de harde cijfers. Met in totaal 39 tegendoelpunten eindigde Barça vorig seizoen met de vierde beste verdediging van La Liga, samen met Getafe. Op Europees niveau, binnen de top 5, deelt het Spaanse duo de 14e plaats van 96. En in het huidige seizoen staat de formatie van Hansi Flick na 10 competitiewedstrijden op 12 tegentreffers. Speel Slimmer-feitje: slechts 8 La Liga-clubs incasseerden meer tegengoals dan Barcelona. Dan de methode. Bij balverlies passen de Catalanen een zeer agressief counterpressing toe, gericht op zo snel mogelijk het balbezit terugwinnen. Ze positioneren zich bovendien hoog tijdens de opbouw van de tegenstander, met zeer compacte linies. Gevolg: de verdediging beweegt collectief mee en plaatst zich vaak ter hoogte van de middenlijn, waarbij ze het buitenspel met lef gebruiken.

Is de hoge lijn een kracht of een zwakte?

Die hoge linie was hét onderwerp van gesprek vorig seizoen. En dat blijft zo lang Hansi Flick Barça-coach is, want het is onlosmakelijk verbonden met zijn spelmodel. In analyses wordt het vaak genoemd als de grootste kwetsbaarheid van de club. Maar is dat terecht? Niet verrassend is er een patroon wat betreft de tegengoals van de Catalanen. Tegenstanders proberen ruimte achter de verdediging te benutten, vaak door vleugelspelers de diepte in te sturen of door spelers van verder weg die moeilijker te controleren zijn. Zulke acties kunnen leiden tot één-op-één situaties met de keeper, of uiterst gevaarlijke kansen. In het begin van de wedstrijd tegen Villarreal (waar Barça uiteindelijk met 3-2 verloor) slaagde die ploeg erin snel door het Catalaanse pressing heen te spelen. De defensie stond ter hoogte van de middenlijn. Nicolas Pépé liep op het perfecte moment weg. Hij vertrok van eigen helft en kon niet buitenspel staan. Verder naar voren was het Ayoze Perez, die uit een meer aanvallende positie de voorzet wist te verzilveren voor de openingstreffer. De volgende scène speelt zich af aan het einde van de wedstrijd tegen Atlético (1-2 nederlaag vorig seizoen). Counter van de Madrilenen, Rodrigo De Paul wordt aan de rechterkant gevonden. Vooral Pau Cubarsi in de verdediging van Barça houdt de loopactie van Alexander Sorloth slim onder controle en zet hem buitenspel. Maar verderop stormt Nahuel Molina op volle snelheid op. Molina wordt de diepte ingestuurd, nadat De Paul geduldig wachtte met zijn pass. De verdediging trapt erin. De Argentijn vindt Sorloth vervolgens met een precieze lage voorzet voor de winnende goal. Dit is ook herkenbaar bij meer tegendoelpunten van Barça: spitsen profiteren er vaak van dat ze eerst buitenspel staan, om vervolgens alleen aan te komen. Blijven we nog even bij vorig seizoen; de huidige steekproef is daarvoor nog te klein. Volgens Opta-cijfers incasseerde Barça het hoogste percentage tegengoals na counters (17,1%) van alle Spaanse clubs in La Liga. In bredere zin ontstond een kwart van alle kansen tegen Barça uit dat soort situaties. Kijken we naar de dynamische trackinggegevens van SkillCorner, dan blijkt dat Barça meer tijd besteedde aan het verdedigen van transities dan 99% van de Europese top 5 clubs. Alleen PSG scoorde hoger op dit vlak. Logisch ook: binnen die meetgroep zijn er maar vier clubs die het vaker aandurfden om hoog druk te zetten dan de Blaugranas.

Ben je nieuw bij BetCity? Maak dan een transfertje naar ons en profiteer van een welkomstbonus naar keuze: €50 aan Free Bets, 200 Free Spins of €250 aan bonusgeld.

De paradox van laag verdedigen

Maar is Barça echt zo kwetsbaar door deze speelwijze zonder bal? Ongeveer net zoveel als PSG, dat agressief is maar anders te werk gaat. Uit SkillCorner-data blijkt dat de Catalanen het beter deden dan 83% van de Europese top 5 op het gebied van tegengoals na hoge druk. Ter vergelijking: bij PSG lag het aandeel op 84%. Kijken we naar het percentage tegenschoten, dan liep het voor Barça op tot 87%, tegenover 81% bij hun Franse rivaal. Barça kreeg vorig seizoen meer tegenschoten dan 75% van de Europese top 5 wanneer het laag verdedigde. Paradoxaal genoeg was Barça juist het kwetsbaarst wanneer ze laag verdedigden. Al waren dat wel de situaties die ze het minst aantroffen. Het is interessant om te zien dat andere teams, die ook graag hoog druk zetten, beter wisten om te schakelen als ze wel teruggedrongen werden, zoals Bayern en PSG. En dat effectieve pressing van een tegenstander – zoals PSG – hen vaker tot zo'n rol kan dwingen dan ze gewend zijn. Er is dus een duidelijk verschil tussen de situaties waarin de Catalanen zich het comfortabelst voelen en die waarin ze, relatief gezien, de meeste kansen tegen krijgen. Luis Enrique over twijfelgevallen voor PSG-Barça: ‘De beslissing komt meer van de spelers dan van mij’. En hoewel de pijnlijke nederlaag tegen Inter in de halve finale van de Champions League (7-6 over twee wedstrijden) een wreed tegenvoorbeeld is, was Barça effectief met het verdedigen van standaardsituaties. Slechts twee tegengoals, beide na een corner, in het hele vorige seizoen. In de Champions League bleef het bij drie. Hoewel ze dit seizoen al één keer na een corner in de problemen kwamen (tegen Rayo Vallecano), duidt het beperkte aantal kansen op consistentie in deze discipline. Zoals vaak bij tactische keuzes draait alles uiteindelijk om de balans tussen risico’s en het beoogde rendement. Natuurlijk krijgt de landskampioen kansen tegen door agressief te spelen zonder bal, maar ze zijn defensief effectief en creëren zelf ook veel mogelijkheden dankzij dit speelmodel. Hun doelsaldo in La Liga (+63) was het hoogste van het seizoen 2024-2025, en dat geldt ook voor het verschil tussen verwachte en gekregen doelpunten. Dat zal onder Flick niet snel veranderen: ‘We maken veel doelpunten, dat is hoe we willen spelen en daar ben ik blij mee.’ L’Équipe - Pierre-Alexandre Conte

Wedden op Barcelona

Durf jij, met deze informatie over de verdedigingslinie in je achterhoofd, een gokje te wagen op Barcelona? Dat doe je natuurlijk bij... BetCity!

Aanbevolen voor jou

Sport

Bekijk alle

Dit zijn alle winnaars van de La Liga

La Liga geldt al jarenlang als één van de meest prestigieuze voetbalcompetities ter wereld. Met grootmachten als Real Madrid, FC Barcelona en Atlético Madrid is het Spaanse voetbal uitgegroeid tot een wereldwijd fenomeen. Jaarlijks strijden deze topclubs om de felbegeerde landstitel. De competitie werd in 1929 voor het eerst georganiseerd. Sindsdien is de kampioensschaal slechts door negen verschillende clubs omhooggehouden. Ontdek hieronder alle winnaars van de hoogste Spaanse voetbalcompetitie!

Salarissen La Liga

In het betaalde voetbal vliegen de miljoenen je om de oren, en dat geldt zeker voor de clubs in La Liga. In deze Spaanse competitie spelen meer dan 500 voetballers, die samen jaarlijks ruim €1 miljard verdienen. Het gemiddelde salaris van een La Liga-speler ligt op €2.126.087 per jaar, wat neerkomt op een weeksalaris van €40.886,28. Uiteraard zijn er enkele grootverdieners die dit gemiddelde flink omhoog stuwen.

BetCity.nl - Online sportweddenschappen en casino gaming afbeelding

Extra

Bekijk alle

Van persona non grata in Barcelona tot contract tot 2029: hoe Flick De Jong transformeerde

Het zijn roerige zes jaar geweest voor Frenkie de Jong bij Barcelona. In 2019 werd hij als een van de grootste beloften ter wereld aangetrokken vanuit Ajax. De middenvelder beleefde goede tijden, mindere fasen, liep blessures op en stond zelfs onder druk om vanwege zijn hoge salaris te vertrekken, zodat de Catalanen hun financiële crisis zouden kunnen verlichten.

Maakt tactiek de ontwikkeling van jonge voetballers kapot? Wat de wetenschap zegt

De obsessie met het korte en doorgaans veilige positiespel om balverlies te voorkomen, verspreidde zich, werd vaak verdraaid en gaf bijna twee decennia lang vorm aan de sport. Tegenwoordig, ondanks verschillende topspelers die zich verzetten tegen deze stijl of die haar opnieuw hebben vormgegeven, wordt dit 'modern voetbal' genoemd. Zoals bij elke nieuwe trend is er kritiek, vooral van de nostalgische kant of van mensen die vroeger succes hadden met een andere aanpak. Het is niet ongewoon argumenten te horen dat "modern voetbal de dribbelaar doodt" en creatieve talenten wegneemt om plaats te maken voor spelers die alleen maar de regels volgen. Trivela ging verder dan een discussie over persoonlijke voorkeuren: is er gefundeerde kritiek dat strikt tactisch gehoorzamen de creativiteit en het speelse karakter van jonge spelers doodt? Heeft het voor jongeren in ontwikkeling psychologische of neurologische effecten?